Η ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ «ΕΦ.ΣΥΝ.»

Από διαδήλωση φοιτητών ενάντια στην κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου / Eurokinissi/Στέλιος Μίσινας

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ 30.11.2019, 10:03

Ακούστε τη νεολαία!

ΕΦ.ΣΥΝ.

Όταν η απάντηση είναι η άγρια καταστολή, πρέπει επειγόντως να θυμηθούμε την ερώτηση. Τη θέτουν με επιμονή εδώ και δύο μήνες μαθητές και φοιτητές, διεκδικώντας στα σχολεία, στις σχολές και στον δρόμο πράγματα αυτονόητα. Υπάρχει μέλλον γι' αυτή τη γενιά;
Οι διαλυτικές αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση στην εκπαίδευση έχουν δημιουργήσει αναβρασμό που δεν κρύβεται: Χιλιάδες φοιτητές πραγματοποιούν συνελεύσεις, βγάζουν ψηφίσματα, βρίσκονται κάθε εβδομάδα στους δρόμους, διαδηλώνοντας για τη ζωή τους ως φοιτητές, για το μέλλον τους ως εργαζόμενοι, διεκδικώντας με σθένος τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης που συρρικνώνεται με βάση τα νομοθετήματα που φέρνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Με ακάλυπτα πρόσωπα, ακόμη κι όταν γεμίζουν αίμα από τα κλομπ που με λύσσα τούς χτυπούν τα ΜΑΤ, ακόμη κι όταν τους πνίγουν στα χημικά επειδή ζητούν να λειτουργήσει το Πανεπιστήμιό τους, ακόμα κι όταν τους χλευάζουν επειδή διεκδικούν να ζουν σε μια κοινωνία όπου θα «πίπτει λόγος» και όχι «ράβδος», οι νεολαίοι αντιδρούν σε αυτό που βλέπουν να έρχεται.
Είναι η πρώτη γενιά μετά τον πόλεμο που θα ζήσει χειρότερα από τους γονείς της. Είναι αυτή που οι ερευνητές του μέλλοντος ίσως περιγράψουν ως «χαμένη γενιά». Η έλλειψη προοπτικής τη βγάζει στον δρόμο.
Πώς απαντάει η κυβέρνηση; Με το ματσούκι! Από τη βίαιη αστυνομική επέμβαση στην ΑΣΟΕΕ ώς την επίθεση σε φοιτητές που διαδηλώνουν έξω από τη Σύνοδο των Πρυτάνεων, το κράτος δεν κρύβει τις προθέσεις του.
Κι αν το κλομπ και τα χημικά είναι το ένα σκέλος της απάντησης στο αναπτυσσόμενο φοιτητικό κίνημα, το άλλο είναι το θεσμικό χτύπημα στον πυρήνα του. Ο νόμος-πλαίσιο, που παρουσιάζει σήμερα η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως στους πρυτάνεις, καθιερώνει την ηλεκτρονική ψηφοφορία στις εκλογές των φοιτητικών οργάνων και στις συνελεύσεις τους. Οπως δήλωσε ο υφυπουργός Παιδείας Βασίλης Διγαλάκης, «η μεγάλη πλειοψηφία της πανεπιστημιακής κοινότητας δεν θέλει οι μεμονωμένες μειοψηφίες να επιβάλλουν την άποψή τους».
Επειδή τα κυβερνητικά αφηγήματα σκοντάφτουν στην πραγματικότητα, οι συγγραφείς τους θα πρέπει να προσέξουν. Το δίκιο της νέας γενιάς δεν καταστέλλεται εύκολα. Το χτύπημα στη νεολαία δεν δικαιολογείται. Ο αυταρχισμός απέναντι στην κοινωνία και στην ελπίδα της δεν «χωνεύεται» εύκολα.