Energonia Το πρώτο βιβλίο του Ξενοφώντα Ίσαρη αναδεικνύει την πιθανότητα μίας ειρηνικής ανθρωπότητας
Energonia
Το πρώτο βιβλίο του Ξενοφώντα Ίσαρη αναδεικνύει την πιθανότητα μίας ειρηνικής ανθρωπότητας
«Tο θαύμα του Wörgl»
Μία από τις πιο γνωστές εφαρμογές της ιδέας scrip-σφραγίδα εφαρμόστηκε στη μικρή πόλη του Wörgl στην Αυστρία το 1932 και το 1933.
Όταν ο Michael Unterguggenberger (1884-1936), εξελέγη δήμαρχος του Wörgl, η πόλη είχε 500 άνεργους και άλλους 1.000 έτοιμους να βγούνε στην ανεργία. Επιπλέον, 200 οικογένειες ήταν απολύτως φτωχές χωρίς δηλαδή καθόλου χρήματα. Ο δήμαρχος-με-το-μεγάλο-όνομα (όπως ο καθηγητής Irving Fisher από το Yale θα τον αποκαλούσε) ήταν εξοικειωμένος με το έργο του Σίλβιο Gesell και αποφάσισε να το θέσει σε εφαρμογή.
Είχε ένα μακρύ κατάλογο έργων που ήθελε να ολοκληρώσει (επαν-ανοίγοντας τους δρόμους, αποκαθιστώντας το σύστημα διανομής νερού για όλη την πόλη, η δενδροφύτευση κατά μήκος των δρόμων και άλλες αναγκαίες επισκευές.) Πολλοί άνθρωποι ήταν πρόθυμοι και ικανοί να κάνουν όλα αυτά τα πράγματα, αλλά είχε μόνο 40.000 σελίνια Αυστρίας στην τράπεζα. Ένα ξεροκόμματο σε σύγκριση με ό, τι έπρεπε να έχει για να πραγματοποιήσει τα έργα που έπρεπε να γίνουν.
Αντί να δαπανήσει τα 40.000 σελίνια για την έναρξη του πρώτου από το μακρύ κατάλογο των έργων του, αποφάσισε να βάλει τα χρήματα σε κατάθεση με μια τοπική τράπεζα αποταμιεύσεων ως εγγύηση για την έκδοση 40.000 από το δικό του Wörgl σελίνι με την scrip σφραγίδα. Στη συνέχεια χρησιμοποίησε τη σφραγίδα scrip για να πληρώσει για το πρώτο έργο του. Επειδή μια σφραγίδα έπρεπε να εφαρμόζεται κάθε μήνα (μειώνοντας το νόμισμα 1% της ονομαστικής αξίας), όλοι όσοι πληρώθηκαν με τη σφραγίδα scrip φρόντισαν να ξοδέψουν τα χρήματα γρήγορα παρέχοντας αυτόματα εργασία για τους άλλους. Οι πολίτες εξάντλησαν τόσο πολύ τις ιδέες τους στο πώς να ξοδέψουν τις scrip σφραγίδες τους, που αποφάσισαν μάλιστα να πληρώνουν τους φόρους τους πιο νωρίς!
Ετσι το Wörgl ήταν η πρώτη πόλη στην Αυστρία, η οποία ουσιαστικά κατάφερε να διορθώσει, ή καλύτερα να τα εξαφανίσει εντελώς, την ανεργία. Όχι μόνο φτιάχτηκαν εκ νέου πλακόστρωτα οι δρόμοι και ξαναχτίστηκε ολόκληρο το σύστημα ύδρευσης μαζί με όλο το μακρύ κατάλογο έργων του Δήμαρχου Unterguggenberger, όταν αυτά τελείωσαν άρχισαν να ανοικοδομούνται νέες οικίες, έγινε μια πίστα για άλμα με σκι και μια γέφυρα με μια πινακίδα που με υπερηφάνεια έκτοτε υπενθυμίζει ότι «Αυτή η γέφυρα χτίστηκε με δωρεάν χρήματα δικά μας »(βλ. φωτογραφίες).
Έξι χωριά της περιοχής δέχτηκαν τα script-χαρτονομίσματα και είχαν τέτοια αλματώδη ανάπτυξη που σε ένα απο αυτά χτίστηκε δημοτικό κολυμβητήριο. Ακόμα και ο γάλλος πρωθυπουργός, Εντουάρ Dalladier, έκανε μια ειδική επίσκεψη τότε για να δει από πρώτο χέρι «το θαύμα του Wörgl»
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η πλειονότητα των εν λόγω πρόσθετων θέσεων απασχόλησης δεν οφείλεται άμεσα σε σχέδια του δημάρχου, όπως θα συνέβαινε, για παράδειγμα, στα προγράμματα συμβολαίου εργασίας που εφάρμοσε σχεδόν την ίδια εποχή ο Ντελανο Ρούζβελτ . Το μεγαλύτερο μέρος του έργου δόθηκε από την αυξημένη κυκλοφορία της scrip-σφραγίδας. Στην πραγματικότητα, κάθε ένα από τα σελίνια στο script-σφραγίδα δημιούργησε μεταξύ 12 και 14 φορές περισσότερες θέσεις απασχόλησης από τις συνήθεις σελίνια που κυκλοφορούσαν παράλληλα. Ήταν το πρώτο παγκόσμιο πείραμα όπου αποδείχτηκε περίτρανα ότι η από-συσσώρευση του χρήματος (με μέτρα όπως τη μείωση της αξίας του με το πέρασμα του χρόνο αντί τον τοκισμό και την αύξηση που ισχύει σήμερα) λειτουργεί ως μια αυθόρμητη συσκευή παραγωγής έργου.
Η κίνηση του Wörgl ήταν τόσο επιτυχής που επαναλήφθηκε, κατ ‘αρχάς στη γειτονική πόλη Kirchbichl τον Ιανουάριο του 1933. Τον Ιούνιο του ίδιου έτους, ο Unterguggenberger απηύθυνε πρόσκληση για συνάντηση με τους εκπροσώπους από 170 άλλες πόλεις και χωριά. Λίγο αργότερα, 200 δήμοι στην Αυστρία ήθελαν να το αντιγράψουν. Ήταν σε εκείνο το σημείο που η κεντρική τράπεζα πανικοβλήθηκε και αποφάσισε να διεκδικήσει τα μονοπωλιακά της δικαιώματα. Οι πολίτες μήνυσαν την κεντρική τράπεζα, αλλά έχασαν την δίκη τον Νοέμβριο του 1933. Η υπόθεση πήγε στο Ανώτατο Δικαστήριο της Αυστρίας, αλλά οι πολίτες έχασαν πάλι. Μετά από αυτό «το θαύμα του Wörgl» σταμάτησε και έγινε ποινικό αδίκημα στην Αυστρία η έκδοση «νομίσματος έκτακτης ανάγκης»
Στερώντας τους την δυνατότητα να βοηθηθούν και να οργανωθούν μόνοι τους, παράγοντας όσο έργο θέλουν, μένει μόνο μια κεντρική «αρχή- σωτήρας» για να βοηθήσει τους ανθρώπους που δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους σε τοπικό επίπεδο. Καθορίζοντας αυτή και την ανεργία και τον απορρέοντα από αυτήν θησαυρισμό. Αφού η ανεργία φέρνει τη φτώχεια, η φτώχεια το χρέος και αυτό με την σειρά του την παραχώρηση της περιουσίας. Η οποία μπορεί να είναι περιουσιακά στοιχεία και γη, όμως και χρόνος ζωής. Είτε ως δουλεία προς εξόφληση των οφειλομένων χρεών είτε με εργασία ελάχιστα αμειβόμενη συνήθως με συνοδεία άγριας φορολογίας. Σας θυμίζει κάτι;
Έτσι χωρίς άλλη σωτηρία, οι άνθρωποι καταλήγουν να βλέπουν σαν σωτήρες, την μόνη πηγή από την οποία προσμένουν μία βοήθεια η οποία όμως ποτέ δεν έρχεται. Την αρχή-σωτήρα. Ετσι κατά τη διάρκεια της Anschluss του 1938, ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού της Αυστρίας εξέφρασε την ικανοποίησή του για τον Αδόλφου Χίτλερ ως οικονομικό και πολιτικό σωτήρα τους ! Τα υπόλοιπα είναι ιστορικά γνωστά …
About these ads
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου