Όποιος δεν ρισκάρει, δεν πίνει σαμπάνια! Βρε που καταντήσαμε, όμως, βρε αδερφάκι μου, μετά την πρώτη χαρά που πήραμε στα τέλη του Γενάρη, ε!? Χαρήκαμε, ελπίσαμε, τραγουδήσαμε, κάποιοι δακρύσανε κι όλας, από συγκίνηση -και να τώρα που έρχονται και σου λένε ότι δύο είναι οι λύσεις που προδιαγράφονται στον ορίζοντα και κόψε εσύ τώρα το λαιμό σου κι αποφάσισε… Η πρώτη λύση είναι, λέει, ο επώδυνος συμβιβασμός. Να συνεχίσομε, λέει, να ονομάζουμε το ψάρι, κρέας και τον καθημαγμό της κοινωνίας μας να συνεχίσομε, λέει, να τον ανεχόμαστε και να τον ονομάζομε, λέει, "μεταρρυθμίσεις" . Να συνεχίσομε, λέει, την προηγούμενη αδιέξοδη πολιτική, μέχρι να τα τινάξει τα πέταλα η ήδη αναιμική οικονομία μας και μαζί κι η κοινωνία μας και να συνεχίσουν να πεθαίνουν οι άνθρωποι σαν τις μύγες, άλλοι επειδή δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στο κόστος της φαρμακευτικής τους αγωγής, άλλοι πηδώντας από τις ταράτσες κι άλλοι από τις αναθυμιάσεις των αυτοσχέδιων μαγκαλιών τους, όταν